Pinarello Crossista F

De Pinarello Crossista F van Tom Pidcock

Een mooi voorbeeld van hoe je een fiets ontwikkelt in samenspraak met een professionele wielrenner is de Pinarello Crossista F. Meer dan drie decennia speelde Pinarello geen enkele rol van betekenis in het veldrijden, maar de komst van Tom Pidcock veranderde alles. Met de wereldtitel verdient de fiets een plekje in deze eregallerij.

Het was een officiële lancering om niet snel te vergeten. Nauwelijks was het laken van de Pinarello Crossista F getrokken of de rijder van dienst, Tom Pidcock, stormde erop naar de wereldtitel veldrijden. ‘Stiekem’ reed Pidcock al een tijdje op de doorontwikkelde Pina cx-fiets, maar pas aan de vooravond van het WK in Fayetteville kwam de crosser uit de doos.

Project Crossista begon meteen toen Tom Pidcock toetrad tot de gelederen van Ineos-Grenadiers, februari 2021. Waar veldrijden voor het oer-Italiaanse fietsmerk eigenlijk tot die tijd maar in de bijwagen meehobbelde, werd het met de ambities van Pidcock serious business. “Het was alweer dertig jaar geleden dat we bij Pinarello een cyclocrosser ontwikkelden voor een echte kampioen,” zegt Fausto Pinarello. “Maar met Tom en de samenwerking met Ineos-Grenadiers hadden we een echte kans op succes. Dus zijn we diverse projecten begonnen, gericht op CX.”

Werkelijk alle hoekjes en gaatjes van het bestaande frame werden onderzocht en herontwikkeld. Of zoals Tom Pidcock het zegt in The Making of a Masterpiece, het YouTube-filmpje over het ontstaan van de Crossista F: “Met de oorspronkelijke Crossista hadden we een goede basis. Dat merkte ik meteen toen ik er voor het eerst op reed. Maar de fiets moest wel aan mij aangepast worden om kans te maken op succes. We zijn toen samen aan een reis begonnen. Ons doel was de beste crossfiets te maken. Het had geen zin om lager te mikken.”

Een paar puntjes van aandacht had Pidcock voor de developers. Zo moesten er additionele gaatjes en gootjes in het frame worden aangebracht, om het modderwater zo snel mogelijk af te kunnen voeren. Niet dat hij die nodig had in het stoffige Fayetteville, maar wie de eerste doorgang in de wereldbeker daar in Arkansas nog op het netvlies heeft, snapt de opmerking van Pidcock wel.

Ook belangrijk was de aanpassing van het bracket. Hoeveel precies weten we niet, maar de ‘drop’ van het bracket is een stuk groter dan de oorspronkelijke Crossista (6,5 cm) en meer in lijn met de fiets die Pidcock gewend was voor hij Grenadier werd, een Specialized Crux. Meest in het oog springt de knik in de bovenbuis. Een veldrijder zal zo af en toe ook met de fiets op de schouder een stuk moeten rennen, een trap op bijvoorbeeld, en zo’n knik helpt enorm bij het ‘schouderen’ van de fiets. Zelfs de gemonteerde bidonhouder zat daardoor niet in de weg. Pidcock was op zijn zegetocht de enige die onderweg regelmatig een slokje nam.
Verder is vooral de gelijkenis met de Dogma racefiets opvallend. De strakke lijnen, de aanzet van de achtervork op de staande buis en de zadelpen, alles ademt Dogma en dus Pinarello. Zelfs het gewicht is identiek aan het wegmodel: 7,4 kilogram.

Met de droge omstandigheden in Fayetteville tijdens het wereldkampioenschap kwamen de aerodynamische kwaliteiten van de Crossista F goed van pas. Natuurlijk, we zullen nooit weten wat Tom Pidcock had bereikt als Wout van Aert en Mathieu van der Poel op de bewuste 30 januari in vorm aan de start hadden gestaan. Maar wie er niet zijn, hoef je ook niet te verslaan. Dus sloeg de Brit tijdens zijn uur naar glorie eerst geduldig alle speldenprikken van de wel aanwezige, voornamelijk Belgische, opponenten af. Na een half uur was de Olympisch kampioen mountainbike het zat en koos hij alleen voor het ruime sop. Als een echte Superman vloog hij als eerste over de streep naar een jaar in regenboogstrepen, waarna de Crossista F weer meer dan een half jaar op stal kan. Mission accomplished.